2009/02/18

Osvaldosorianista naiz!





Bai, ni osvaldosorianista naiz. Gero eta argiago daukat. Osvaldo Sorianoren liburuak gero eta gehiago gustatzen baitzaizkit. Eta zer esanik ez bere bizitzaren filosofia!
Egun hauetan Artistas, locos y criminales bere zenbait kazetari-artikulu biltzen duen liburua irakurtzen ari naiz. Eta idazle argentinarraren "aitorpen" bitxiak topatu ditut. Harribitxiak esanen nuke. Bai, krisi garai light hauetan eskertzekoak dira Sorianoren bezalako pentsamoldeak. Umorea eta ironia.

Lehendabiziko harribitxia:

Fui contratado para La Opinión mientras trabajaba en Panorama, un seminario de la editorial Abril. Quienes conocen mi reticencia al trabajo comprenderán mis vacilaciones. Sacar un diario a la calle -y más aún ese diario- exige un esfuerzo y una aplicación que no son mi fuerte.

Bigarrena:

(...) El artículo apareció en el suplemento cultural y me valió un cuantioso aumento de sueldo que el director me anunció personalmente. Ese día empezaron mis desventuras.
Hasta entonces yo estaba a cargo de la sección de deportes, ganaba muy bien y había ideado, con Eduardo Rafael, un excelente método para trabajar poco y salteado. Pero según Timerman (el director) ese era un sector sin interés. "Usted está desperdiciado allí", me dijo, y me confió una tarea mayor: "Vaya, siéntese y piense", ordenó.
(...) Timerman no me dijo en qué debía pensar ni para qué. Nunca se me había confiado misión más difícil y menos envidiable.
(...) Un mes más tarde, cuando advirtió que mi cabeza seguía vacia como una pelota de tenis, Timerman me llamó y me dijo, solemne, que uno de los dos debía psicoanalizarse. Luego me hizo saber que su decepción era profunda y me avisó que mis privilegios se terminaban ese mismo día.

Desde entonces deambulé por la redacción: el director había olvidado asignarme un nuevo puesto y me dediqué a hacer lo que más me gustaba. Es decir, nada.



Ba hori... Osvaldo Soriano presente!
Izan zaitez osvaldosorianista!

No hay comentarios: