Fergrado

Goizak argi igarotzen dira
eta desertuak. Horrela zure begiak
irekitzen ziren garai batean. Goiza
motel igarotzen zen, amildegi bat zen
mugitzen ez zen argia. Isiltzen zen.
Zu bizirik isiltzen zinen; gauzak
Bizitzen ziren zure begien azpian
(ez tristurarik ez sukarrarik ez itzalik)
goizaldeko itsaso bat bezala, argia.

Zu zauden lekuan, argia, goiza dago.
Zu zinen bizitza eta gauzak.
Zugan esnaturik arnasa hartzen genuen
oraindik gugan dirauen eguzkipean.
Ez tristurarik ez sukarrarik orduan,
ez egunaren itzal astun hau
jendez beteta eta ezberdina. O, argia,
argitasun urruna, arnasa hartzen dut
estu, zuzendu gugan
begi argi mugiezinak.
Iluna igarotzen den goiza
zure begien argirik gabe.


Cesare Pavese, 1950ko martxoak 30